"ഇത്രയും നല്ല ഒരു മ്യുസിയം കേരളത്തിലുണ്ടെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞില്ല ..its a good decision to bring them here.."
മാനേജര് അഭിനന്ദനത്തിനു പഞ്ഞമൊന്നും കാണിച്ചില്ല .
അതിഥികളായ ഡെന്മാര്ക്ക് ദമ്പതികള് മൂവായിരം കൊല്ലം നീണ്ട കേരള ചരിത്ര രേഖകള് കണ്ടു സ്വന്തം ചരിത്രരാഹിത്യത്തില് ഖിന്നരായി .അത് തുറന്നു സമ്മതിക്കാന് അവര് മടിച്ചില്ല സായിപ്പിന്റെ തോല്വി എന്നെ കുറച്ചു സന്തോഷിപ്പിച്ചു .
മ്യൂസിയത്തില് നിന്നു പുറത്തേക്കു കടക്കുമ്പോള് മാനേജര് ചോദിച്ചു ..
"who is the owner of this museum"
എന്തെങ്കിലും ഉത്തരം പറഞ്ഞില്ലെങ്കില് ഇതു വരെ കെട്ടി പൊക്കിയ ഇമേജ് തകര്ന്നാലോ .?എന്തെങ്കിലും ഉത്തരം പറയണം .
"സണ്ണി "
"ഓ സണ്ണി ..എനിക്കറിയാം ഞാന് മറന്നു പോയതാണ് ..മൂന്ന് മാസം മുന്പ് തിരുവന്തപുരം ക്ലബ്ബില് വെച്ച് കണ്ടതാണ് ..i know him ..great chap "
അപ്പോഴേക്കും വിദേശികള് അടുത്തെത്തി ..മാനേജര് അവരോടും തന്റെ പരിചയം വിളമ്പി
" you know ..the owner of this museum Mr.Sunny is my friend "
"oh its great .."സായിപ്പ് അത്ഭുതം മറച്ചില്ല.
ഗൈഡ് കൂടുതല് പരിച്ചയപെടുകയും സന്ദര്ശക പുസ്തകത്തില് എല്ലാവരെയും കൊണ്ടു അഭിപ്രായം എഴുതിച്ചു ..
അപ്പോഴേക്കും ഒരു മധ്യ വയസ്ക ഇടനാഴിയിലൂടെ നടന്നു വന്നു
"ഹാ മാഡം വന്നു ..ഇതാണ് ഉടമസ്ഥ ..Mrs ....."
മാനേജരുടെ ഉത്സാഹം കൂടി
"i'd met Mr.Sunny two months before at .trivandrum ..."
"who is Sunny..?" ഉടമസ്തയ്ടെ മുഖം ചോദ്യചിഹ്നമായി ..
" owner ഓഫ് the museum ... യുവര്............. husband "
"ഹി ഈസ് ജോര്ജ് ..പിന്നെ അടുത്ത കാലത്തൊന്നും ജോര്ജ് കേരളത്തില് വന്നിട്ടില്ല ഹി ഈസ് ഇന് യു എസ് .."
"may be some relative..of......" മാനേജര് വിടാന് ഭാവമില്ല
"ഹേ no ...സണ്ണി എന്ന് പേരുള്ള ആരും ഞങ്ങളുടെ ബന്ധുക്കളായി ഇല്ല ."
"so...so....some one ...i may......."
ഞാന് പതിയെ രംഗം വിട്ടു.. തൂണുകളുടെ മറയിലേക്ക് നീങ്ങി തിരിഞ്ഞു നോക്കി
മാനേജരുടെ മുഖം തൊട്ടു പിന്നിലെ ഓട്ടം തുള്ളല് രൂപത്തിന്റെ മുഖത്തേക്കാള് കൂടുതല് വക്രിച്ചതായി തോന്നി
"Don't walk in front of me; I may not follow. Don't walk behind me; I may not lead. Just walk beside me and be my friend.”